کاروان

دشمن

من خراب دل خویشم نه خراب کس دیگر

این منم اینکه گشوده ست به من ، تیغه ی خنجر

دشمنم نیست منم ، اینکه تبر میزند از خشم

تا که از ریشه بیفتم به یکی ضربه ی دیگر

این همان لحظه ی تلخ است که به صحرا بزند عقل

عشق چون جغد کشد پر روی ویرانه ی باور

ناجوانمردترین همسفری ای من عاشق

هیچ راه سفری را نرساندیم به آخر

هر مصیبت که شد آغاز تو مرا بردی از آن راه

تو به هر در زدی انگشت و گذشتم من از آن در

آه ای دشمن من ، خسته از این جنگ و گریزم

سوختم ، آب شدم ، از من ویران شده بگذر

: ( اردلان سرافراز )

نظرات ()

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۱۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٢/۳